آن نفسی که بـا خـودی...

نوشته شده توسط:محبوبه شریفی | ۰ دیدگاه

آن نفسی که بـا خـودی، یــار چـو خــار آیـــدت       وان نفسی که بیخودی، یــار چــه کـــــار آیـــدت

آن نفسی که بـا خـودی، خود تو شکـار پشه ‌ای     وان نفسی که بیخودی، پــــیـــل شـکــار آیـــدت

آن نفسی که بـا خـودی، همچو خزان فسرده‌ای     وان نفسی که بیخودی، دی چـو بـــهـــار آیـــدت

آن نفسی که بـا خـودی، یـار کـــنــاره مــی‌کـنـد     وان نفسی که بیخودی، بـــــاده یـــــــــار آیـــدت

جـمـلـه بی‌ قراریت از طلب قـرار توسـت     طالب بی‌ قـرار شــو، تـــا کــه قرار آیدت

جمله ناگوارشت از طلـب گوارش اســت     تــرک گــوارش ار کــنـــی زهر گوار آیدت

جمله بی‌مرادیت، از طـلـب مراد تـوست     ور نــه هــمـــه مرادهـا، همچو نثار آیدت

عاشق جور یار شو، عاشق مهر یار نئی     تــا کـه نـگــار نــازگــر، عــاشق زار آیدت

 مولانا

  1. هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...

    نوشتن دیدگاه