اظهار گناه

اظهار معصیت موجب تبدیل صغیره به کبیره مى شود ، یعنى گناه مرتکب شده را ظاهر و فاش نمودن در حضور مردم . و البته بدیهى است که به اظهار کردن ، معصیت بزرگ مى شود و منشا استغفار حق جل جلاله العظیم مى شود به جهت آن که نافرمانى حق نمود و خداوند به فضل و کرمش ستر کرد؛ پس چه جاى دارد نزد مردم اظهار کند، مثل این است که جنسى را به مشترى بفروشد بعد از رفتن مشترى به رفیق خود بگوید: خوب کلاهى سرش گذاشتم یا خوب قالب کردم . و البته این عیب بزرگ است ؛ مى گوییم بنابراین غیبت کردن ، اظهار کردن معصیت است و لذا حرام مى باشد؛ زیرا کوچک شمردن بندگان خدا، کوچک شمردن خدا است و استخفاف به اوست و چه گناهى بزرگتر از این است که انسان خالق خود را کوچک شمرد.
نتیجه آن شد که اظهار معصیت خود، معصیت را بزرگ مى کند. مثل بعضى جهال که چون اعمال شنیعه و غیر مشروعه به جاى آورند، بعدا براى رفقاى خویش تعریف مى نمایند.
آیت ا... العظمى آقا شیخ محمد تقى آملى