سیدالساجدین علیه السلام در صحیفه ثانویه سجادیه عرض مى کند: خدایا، اگر به اندازه عمر معمرین دنیا عمر داشته باشم و اگر تمام معادن آهن دنیا را با نیش دندان خود بکنم و اگر جمیع خاک هاى روى زمین را با مژه هاى چشمم شخم نمایم و اگر به اندازه آب هاى همه دریاها گریه کنم که در عوض اشک ، چرک و خون بیاید و جمیع عمر خود را با این مشتقات و صدمات حمد و ثناى تو کنم ، آن چنان حمدى که همه مخلوقات تو، تو را حمد مى کنند؛ پس هر آینه ، حق کمترین لطف و مخفى ترین نعمت تو را نتوانم ادا نمود؛ زیرا نعمت تو سبقت گرفته است بر جمیع موجوداتت !
جایى که عقاب پر بریزد
از پشه لاغرى چه خیزد
پس عزیزم ! ساعتى در خود نگر تا کیستى
از کجایى و ز چه جایى ، چیستى
ساعتى از عمر خود را به مطالعه صرف کن و اعمال و افعال خویش را با اعمال و افعال آن میزان الاعمال ، در ترازوى عقل بسنج تا به تو ثابت شود که در مقام عبودیت چقدر قاصر و کوتاهى گرفتیم آن که از معاصى کبیره هم صرف نظر کردى و از اعمال نامشروع نیز چشم پوشى نمودى ، آن وقت در مواقع دعا هر چه را که به نفع دنیا و آخرت تو تمام مى شود. از خالق مهربان طلب کن !
آیت ا... العظمى آقا شیخ محمد تقى آملى
نوشتن دیدگاه