شهر المواساه ( ماه همدردی )

پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) در وصف ماه رمضان فرموده اند :
‹‹هو شهر المواساه ››
‹‹ ماه رمضان ماه همدری است ››
‹‹ مواسات ، یاری کردن ، به هم کمک کردن و مساعدت و همراهی نمودن بامال و ثروت است . ماه رمضان ماه همدردی با پابرهنگان ، مستضعفان ، محرومان ، گرسنگان ، تشنگان ، فقرا ، مساکین ، نیازمندان و بی بضاعتها ست . همه مردم ثروتمند و فقیر در گرسنگی و تشنگی مساوی اند . هیچ کدام در حال روزه چیزی نمی خورند و نمی آشامند و این راهی است برای اینکه عموم مردم بویژه ثروتمندان و پولدار ها و توانگران و سرمایه داران ، درد گرسنگی و تشنگی پا برهنگان را درک کنند و به فکر و یاد آنها باشند ، شریک غم و غصه آنها شوند ، به یاری آنها بشتابند ، یا مال و ثروت و امکانات خود به آنها کمک کنند ، حقوق سائل و محروم رابپردازنند و از دادن خمس و زکات اموال خویش دریغ نورزند .
روایات بسیاری در این زمینه وارد شده که فلسفه تشریح و وجوب روزه ، همدردی و مواسات ثروتمندان با پابرهنگان و محرومین است . هشام بن حکم از امام جعفر صادق (علیه السلام) پرسید : فلسفه تشریح روزه چیست ؟ امام در پاسخ فرمودند :
خدای متعال روزه را واجب کرد تا ثروتمند و فقیر مساوی شوند زیرا ثروتمند درد گرسنگی را نمی چشد تابه فقیر رحم کند .چون هر چه بخواهد و اراده کند قدرت فراهم نمودن آن را دارد ،پس خدای متعال اراده کرد بین انسانها مساوات بر قرار کند و به ثروتمند ، طعم گرسنگی را بچشاند تا بر ضیعف و ناتوان رقت آورد و بر گرسنه رحم کند .
فضل بن شاذان می گویید امام رضا(علیه السلام) فرمودند :
به انسانها روزه داده شد تا درد گرسنگی و تشنگی را بشناسند و به فکر فقر در آخرت بیفتند … ، ‹‹ شدت اثر فقر و گرسنگی را بر نیازمندان و بیچارگان درک کنند تا حقوقی را که خداوند بر آنها در اموالشان واجب گردانده است ادا کنند.
پیامبر گرامی اسلام در سخنان خویش ماه رمضان را بهار فقیران خوانده اند به حقیقت ماه رمضان بهار فقیران است زیرا همه همچون فقیران در روز هنگام روزه یکسان هستند . بهار پابرهنگان است که بصورت طبیعی عموم مردم درد و رنج و سختی آنها را درک و لمس می کنند .