چرا احساساتت را نشان نمیدهی؟

دکتر کارپمن و دکتر اریک برن در مورد این مسئله که چرا افراد مجرد و متاهل از روابطی معنادار و شادیبخش بهرهمند نیستند، تحقیق کردند. آنها در مورد این موضوع اتفاق نظر داشتند که بسیاری از زوجها نمیتوانند راجع به مشکلات خود با یکدیگر صحبت کنند. آنها نمیتوانند خواستههای خود را در قالب جملاتی صریح و روشن بیان نمایند. دکتر کارپمن میگوید: «آنها باید بیاموزند که احساسات درونی خود را پیدا کنند و بدانند که واقعاً چه چیزی میخواهند و بعد از آن خواستهها را ابراز نمایند بدین ترتیب بسیاری از مشکلات آنها حل خواهد شد». هدف در اینجا ایجاد صمیمیت در روابط است.
دکتر کارپمن موانع زیر را بر سر راه داشتن روابطی صمیمی شناسایی کرده و برای سهولت در به خاطر سپردن، حروف اختصاری آنها را به کار میبرد. این حروف اختصاری C.A.S.E هستند. کارپمن ابتدا C.A.S.E که در روابط غیرصمیمانه وجود دارد تشریح مینماید. سپس طرح C.A.S.E خود را که بر اساس صمیمیت است ارایه می دهد: C.A.S.E میگوید که فرد موضوع مهمی دارد که میخواهد راجع به آن با همسرش صحبت کند ولی طرف مقابل این ارتباط را سد میکند و رابطه صمیمانه آنها به یکی از این چهار طریق سد میشود:
▪ مهربانی: یک فرد مهربان در بین صحبتهای همسرش از طریق نحوه گفتار و یا به دلیل آشنایی با نحوه تربیت او متوجه میشود همسرش مشکلی دارد که هیچ راه حلی برای آن وجود ندارد بنابراین با گفتگویی محبتآمیز از اهمیت مشکلش میکاهد و بدون پرداختن به مشکل، او را امیدوار نگاه میدارد.

▪ تندی: همسر با ترک ناگهانی گفتگو مانع ایجاد صمیمیت میشود در را به هم میکوبد، اتاق را ترک میکند و میگوید: «نمیخواهم راجع به آن صحبت کنم» و با رفتارهایی تند و ناگهانی رابطه را قطع میکند. بدین ترتیب طرف مقابل دچار ترس میشود.

▪ پنهانکاری: همسر با پنهان نگه داشتن اطلاعات، احساسات خوبی که میتوانند در حل مشکلات ارتباطی مفید واقع شوند، مانع ایجاد صمیمیت میشود.

▪ طفره رفتن: همسر با رفتار طفرهآمیز با عوض کردن موضوع و دور کردن فرد دیگر از مسئله، از بیان مورد اصلی اجتناب میورزد. گاهی موضوع اصلی فراموش میشود و یا اینکه احساس میکند تلاش برای برگشتن به آن، بیهوده است و ارزشی ندارد.
دکتر کارپمن، برای ایجاد صمیمیت بیشتر بین زوجها، در هنگام صحبت در مورد اموری که برایشان مهم است و از احساسات درونیشان گفتگو به بیان میآید، طرح C.A.S.E خود را ارایه کرده است که بر عکس طرح قبل نه تنها مانع روابط صمیمانه نمیشود بلکه به داشتن صمیمیت کمک مینماید:

▪ گرامی داشتن: همسران به یکدیگر اجازه میدهند که به وسیله رفتار، کلمات و لحن صدا این پیام را به یکدیگر بدهند که همانند گنجینهای برای هم ارزشمند هستند؛ به یکدیگر توجه نموده و روابط برایشان بسیار با اهمیت است. یکدیگر را گرامی میدارند و رفتاری در پیش میگیرند که طرف مقابل زیبا، جذاب و قدرتمند به نظر برسد. چنین همسرانی در هنگام گفتگو در مورد هر موضوعی حداقل با ده درصد از صحبت های طرف مقابل موافقت دارند و به همین ده درصد توجه مینمایند و از همانجا شروع به ساختن رابطه نماید.

▪ توانایی صمیمی شدن: این روش در ابتدا بازخودی غیرکلامی است. در این حالت زوجها توانایی قبول کردن دارند و نسبت به یکدیگر پذیرا هستند و با رفتاری که از خود بروز میدهند یکدیگر را دعوت میکنند تا هر آنچه را که میخواهند بگویند.

▪ رها شدن: زوجین حوادث و مشکلات گذشته خود را بیان مینمایند و افکار و احساسات درونی خود را آشکار میسازند. نقابهای خود را به سویی نهاده و میگویند که صحبت از چه چیزی برایشان دشوار است همچنین به یکدگیر فرصت توضیح و دفاع میدهند. و هیچگاه از آنچه که آشکار میشود در آینده سوء استفاده نمیکنند.

▪ تعهد: زوجهای متعهد برای حل مشکل خود آنقدر تجزیه و تحلیل مینمایند تا آن را حل کنند، آنها صبور هستند و هر یک خود را در حل مسئله به وجود آمده مسؤول و متعهد میداند.