اولین دوره و کارگاه آموزشی کوتاه مدت روزنامه نگاری و خبرنگاری مقدماتی و پیشرفته
ویژه فعالان رسانه، کارشناسان روابط عمومی و فراگیران آزاد
تنوين»
"تنوين" مخصوص كلمات عربي است و به كاربردن آن در واژه‌هاي فارسي و غيرعربي درست نيست. مثل ناچاراً، جاناً، زباناً، دوماً، گاهاً، تلفناً، تلگرافاً به ترتيب به‌صورت، بناچار، جاني، زباني، دوم، گاهي، تلفني، تلگرافي مي‌آيد.
• كلمه‌هاي عربي كه داراي تنوين نصب باشند، مختوم به الف نوشته مي‌شوند: همچون: عملاً، قطعاً، سهواً، واقعاً، عمداً
• بهتر است به جاي كلمه‌هاي تنوين‌دار عربي معادلهاي مركب فارسي به‌كار برده شود. مثلاً به جاي فوراً، سريعاً، تدريجاً، تقريباً، اتفاقاً، شديداً، اجمالاً، حقيقتاً، ضرورتاً، كلاً بنويسيم: فوري، بسرعت، بتدريج، بتقريب، اتفاقي، بشدت، باجمال، عاقبت، ضروري، بكلي.
• كلماتي كه در عربي به "ﺓ" ختم مي‌شوند و تنوين‌دارند مثل ﺠﺴﺎﺭﺓً، ﺤﻘﻴﻘﺔً، ﺼﺭﺍﺤﺔً، ضرورﺓً به صورت جسارتاً، حقيقتاً، صراحتاً، ضرورتاً نوشته مي‌شوند.
«الف» مقصوره
"الف" مقصوره برخي كلمات عربي همچنانكه الف تلفظ مي‌شود به صورت "الف" هم نوشته مي‌شود مثل اعلي، بلوي، تقوي، شوري، هوي، قوي، فتوي، مبتلي، معلي به ترتيب به‌صورت اعلا، بلوا، تقوا، شورا، هوا، قوا، فتوا، مبتلا و معلا نوشته مي‌شوند.
• اسمهاي خاص مصطفي ، مرتضي، موسي، عيسي، مجتبي، يحيي و واژه‌هاي حتي، علي والي چه به تنهايي و چه در تركيبهايي علي ا... ، حتي المقدور و... به‌همين صورت نوشته مي‌شوند.
• اسم مختوم به الف مقصوره، چون صفت يا مضاف‌اليه بگيرد، با آن نظير اسمهاي فارسي مختوم به الف رفتار مي‌شود: يحياي برمكي، عيساي مسيح، موساي كليم
• اسمهاي خاص اسماعيل، ابراهيم، رحمان، اسحاق، هارون در فارسي به‌همين شكل نوشته مي‌شوند.
واو صامت و واو مصوت
. كلمه‌هاي كاووس، طاووس ، داوود، سياووش، كه يك واو صامت و يك واو مصوت دارند بهتر است هر دو واو را در نوشتن حفظ كنيم.
"همزه"
«همزه» عربي در فارسي به صورت‌هاي زير نوشته مي‌شود:
در اول كلمه عيناً مثل همزه در آغاز كلمات فارسي مانند او، آن ، ايران، اعظم، انس، اسم ، ايمان و...
در وسط و آخر كلمه پس از مصوت كوتاه «ﹷ»(فتحه) : رأس، رأفت، مأخذ، مبدأ، منشأ، ملجا، مأمن، مستأجر، تأثير، خلأ
همزه آخر اين نوع كلمات هنگام چسبيدن به «ﻱ» نسبت يا وحدت به صورت« ﺋ » يا «ﺌ » در مي‌آيد: مبدلي، خلئي، منشي
در وسط كلمه ميان مصوت كوتاه «ﹷ» (فتحه) و مصوت بلند آ: منشآت، مآل، آخذ، مآثر، لآلي
در وسط كلمه پس از صامت و پيش از مصوت بلند «آ»: مرآت، قرآن
در وسط كلمه پس از مصوت كوتاه «ﹹ»به شكل «ؤ» نوشته مي‌شود: مؤمن، رؤيت، رؤيا، مؤذن، مؤنث، مؤسس ، سؤال
در وسط كلمه، غير از موارد مذكور، « ﺋ » يا « ﺌ » نوشته مي‌شود مثل:
پس از مصوت كوتاه « ﹻ » يا كسره: بئر (چاه)، أئتلاف، تخطئه، توطئه، لئام، تئاتر، رئال، نئون، اورلئان.
پس از مصوت كوتاه «ﹷ» يا فتحه: مسئله، هيئت، قرائت، جرئت، دفائت ، اسائه، ارائه، ژوئن، پنگوئن
پيش از مصوت كوتاه«ﹻ» : مسائل، مصائب، قائل، علائم، قائم، قائمه، خائف، ملائكه، كائنات، سوئد، سوئز، رافائل، بوسوئه.
همزة فوق را فارسي زبانان در بيشتر موارد باصوت «ي» تلفظ مي‌كنند و به شكل«ﻳ» مي‌نويسند: جايز، زايل، عوايد، شمايل، طاير، فضايل، نايل، نايب، طايفه، قصايد، فوايد، غايب و...
پيش از مصوت بلند «يو» (U) : شئون، رئوس، مرئوس، كاكائو، زئوس، شائول، سئول، رئوف
پيش از مصوت كوتاه «ﹹ» (O) : مائو، لائوس، لئون، تئودور، نئون، ناپلئون، ژئوفيزيك، لئوپولد، بورنئو. مورد مذكور فقط مربوط به كلمه‌هاي مأخوذ از زبان‌هاي عربي است.
همزة متحرك وسط كلمه پيش از مصوت بلند«ﹻ ي»: لئيم، رئيس، ميكائيل، عزرائيل، اسرائيل، تيفوئيد، پروتئين، بمبئي، آلكالوئيد
همزة پاياني فقط در كلمه‌هاي مأخوذ از عربي به كار مي‌رود و شيوة املاي آن در فارسي به شرح زير است:
پس از مصوت كوتاه«ﹷ» : مبدأ، منشأ، ملجأ، خلأ.
پس از مصوت كوتاه «ﹹ» به صورت «ﺆ» نوشته مي‌شود: لؤلؤ، تلألؤ.
غير از دو مورد بالا به صورت «ء» نوشته مي‌شود: جزء، سود، شيء. همزة اين دسته از كلمات هنگام چسبيدن به «ي» نسبت و يا وحدت به صورت «ﺋ» نوشته مي‌شود: جزئي، سوئي، شيئي.
همزة پاياني پس از مصوت بلند «ا» (a) حذف مي‌شود: ابتدا، انتها، انشا، املا، امضا، اجرا، انقضا، انبيا، احيا، وزرا
در مواردي كه به صورت تركيب اضافي به كار رود به «ي » بدل مي‌شود: ابتداي كار، املاي فارسي، انقضاي مدت، وزراي خارجه
در بعضي از كلمات وقتي كه «ي» نسبت به آن افزوده شود، تبديل به «و» (v) مي‌شود: سماوي، مينوي، كيمياوي
همزه در واژه‌هاي فارسي هرگز در ميان يا پايان كلمه قرار نمي‌گيرد (جز در مورد كلمة زائو): آيين، پايين، مويين، بوييدن، پوييدن، جوييدن، بفرماييد.
نوشتن دیدگاه