سورة البلد

"بلد" به معنى شهر است.و نام نودمين سوره قرآن مى باشد.عقيده مفسران بر آن است كه منظور از بلد شهر مكه است.كه به لحاظ شرافت و بزرگى آن خداوند در ابتداى سوره به آن سوگند خورده است.نام اين سوره از آيه اوّل آن گرفته شده است.موضوعاتى كه در اين سوره مطرح شده است به اختصار عبارتند از: زندگى انسان در دنيا، بيان بخشى از نعمتهاى گوناگون الهى، تقسيم مردم به دو گروه "اصحاب ميمنه" و "اصحاب مشئمة" بيان گوشه هايى از صفات اعمالى گروه اوّل و سرنوشت آنها و سرنوشت گروه كافران و مجرمان. اين سوره در مكه نازل شده و داراى بيست آيه است.

عن أبى عبدالله قال: من كان قراءته فى الفريضة لاأقسم بهذاالبلد، كان فى الدنيا معروفاً أنه من الصالحين، و كان فى الاخرة معروفاً أن له من الله مكاناً و كان يوم القيامة من رفقاء النبيين و الشهداء و الصالحين.((1))

امام صادق فرمود: هر كس قرائتش در نمازهاى پنجگانه سوره "لاأقسم بهذا البلد" باشد، در اين جهان از شايستگان معروف شود، و در جهان ديگر از كسانى باشد كه معروف است به اينكه در نزد خدا مكانى دارد،و در آنجا از همدمان و همنشينان پيغمبران و شهيدان و شايستگان خواهد بود.

پاورقى

(1) همان