سورة الشمس

به معنى خورشيد و نام نود و يكمين سوره قرآن مى باشد.نام اين سوره از آيه اوّل آن گرفته شده. اين سوره در حقيقت سوره "تهذيب نفس" و "تطهير قلوب از ناپاكيها و ناخالصيها" است و در آخر سوره به يازده موضوع مهم از علم خلقت و ذات پاك خداوند براى اثبات اين معنى كه فلاح و رستگارى در گرو تهذيب نفس است قسم ياد شده و بيشترين سوگندهاى قرآن را به طور جمعى در خود جاى داده است.و در پايان سوره به ذكر نمونه اى از اقوام متمرد و گردنكش كه به خاطر ترك تهذيب نفس در شقاوت ابدى فرو رفتند و به مجازات شديدى گرفتار گشتند، مى پردازد.اين سوره در مكّه نازل گرديد و پانزده آيه دارد.

عن أبى عبدالله قال: سمعته يقول: من أكثر قراءة والشمس و ضحيها، و الليل اذا يغشى و الضحى و الم نشرح فى يوم أو فى ليلة، لم يبق شىء بحضرته الا شهد له يوم القيامة، حتى شعره و بشره و لحمه و دمه و عروقه و عصبه و عظامه، و جميع ما أقلت الارض منه، و يقول الرب تبارك و تعالى: قبلت شهادتكم لعبدى و أجزتها له، انطلقوا به الى جناتى حتى يتخيّر منها حيث ما أحبّ، فأعطوه إياها من غير منّ منّى و لكن رحمة منّى و فضلا منّى عليه، فهنيئاً هنيئاً لعبدى.((1))

امام صادق فرمود: هر كس زياد سوره هاى شمس و الليل و الضحى و الم نشرح را در روز يا شب بخواند هيچ چيز در گرد او نباشد مگر اينكه در قيامت بنفع وى شهادت دهد حتى مو و پوست و گوشت و خون و رگها و اعصاب و استخوانها و تمام آنچه از اعضاء و جوارح او را كه زمين به پشت گرفته، همه به نفع وى شهادت دهند، و خداوند فرمايد شهادت شما را به نفع بنده ام پذيرفتم و طبق آن حكم راندم رهسپار شويد با او به سوى بهشتم تا هر كجا را كه از آن مى پسندد اختيار نمايد، و اين را به او ارزانى داريد بدون هيچ منّتى از جانب من، بلكه پاداشى است از روى مهر و احسان براى او، پس گوارا باد، گوارا باد، بر بنده من.

پاورقى

(1) همان