سورة الليل

به معنى شب است و نام نود و دومين سوره قرآن مجيد مى باشد. نام اين سوره از آيه اوّل آن گرفته شده.اين سوره در آغاز بعد از ذكر سه سوگند مردم را به دو گروه تقسيم مى كند: انفاق كنندگان با تقوا، بخيلانى كه منكر كه هدايت بندگان برخداست، همگان را از آتش فروزان دوزخ مى ترساند. و در آخرين بخش كسانى را كه در اين آتش مى سوزند و گروهى را كه از آن نجات مى يابند با ذكر اوصافشان معرفى مى كند.اين سوره در مكّه نازل شده و بيست و يك آيه دارد.

عن أبى عبدالله قال: سمعته يقول: من أكثر قراءة والشمس و ضحيها، و الليل اذا يغشى و الضحى و الم نشرح فى يوم أو فى ليلة، لم يبق شىء بحضرته الا شهد له يوم القيامة، حتى شعره و بشره و لحمه و دمه و عروقه و عصبه و عظامه، و جميع ما أقلت الارض منه، و يقول الرب تبارك و تعالى: قبلت شهادتكم لعبدى و أجزتها له، انطلقوا به الى جناتى حتى يتخيّر منها حيث ما أحبّ، فأعطوه إياها من غير منّ منّى و لكن رحمة منّى و فضلا منّى عليه، فهنيئاً هنيئاً لعبدى.((1))

امام صادق فرمود: هر كس زياد سوره هاى شمس و الليل و الضحى و الم نشرح را در روز يا شب بخواند هيچ چيز در گرد او نباشد مگر اينكه در قيامت بنفع وى شهادت دهد حتى مو و پوست و گوشت و خون و رگها و اعصاب و استخوانها و تمام آنچه از اعضاء و جوارح او را كه زمين به پشت گرفته، همه به نفع وى شهادت دهند، و خداوند فرمايد شهادت شما را به نفع بنده ام پذيرفتم و طبق آن حكم راندم رهسپار شويد با او به سوى بهشتم تا هر كجا را كه از آن مى پسندد اختيار نمايد، و اين را به او ارزانى داريد بدون هيچ منّتى از جانب من، بلكه پاداشى است از روى مهر و احسان براى او، پس گوارا باد، گوارا باد، بر بنده من.

پاورقى

(1) همان