به معنى اسبهاى دونده، و شايد اشاره به رفتن حضرت على به جنگ ذات السّلاسل باشد، و نام يكصدمين سوره قرآن مجيد است.نام اين سوره از آيه اوّل آن گرفته شده است.اين سوره به پاره اى از ضعفهاى نوع انسان همچون بخل و دنيا پرستى اشاره مى نمايد و سپس حوادث قيامت را بيان مى كند اين سوره در مكّه نازل شده و 11 آيه دارد.
عن أبى عبدالله قال: من قرأ سورة العاديات و أدمن قراءتها بعثه الله عزوجل مع أمير المؤمنين يوم القيامة خاصّة و كان فى حجره رفقائه.((1))
"امام صادق فرمود: هر كس سوره "والعاديات" را بخواند و بر قرائت آن مداومت كند، خداوند متعال بزرگ در قيامت او را با اميرالمؤمنين محشور سازد، و در حجره او و از همدمان او باشد."
پاورقى
(1) همان
نوشتن دیدگاه