کمی از عطش رود اگر در نهاد ما بود
دریا که سهل بود تمام دنیا را فرا می گرفتیم
کمی از رویش شکوفه ها اگر در نهاد ما می بود
باغ که سهل بود تمام دنیا را فرا می گرفتیم
اگر ما آدم بودیم دنیا پر از آدمیت بود
حیف که همه چیز هستیم جز انسان
یعنی که انسانیت را در گوشه های حقیر زندگی گم کردیم
افسوس لحظه ی رفته را می خوریم و
سکوت پر از بغض و گریه را
با تنهایی خود قسمت می کنیم
اگر کمی مثل رود
مثل شکوفه ها بودیم
که می توانستیم دنیا را فتح کنیم
افسوس نمی خوردیم
و مست عطر دل انگیز مهر و عطوفت و پیوندهای عاطفی بودیم
که هیچ چیز نمی تواند آدم را از آدمیت جدا کند و به قعر اندازد.
12/3/82
نوشتن دیدگاه