بدون عنوان

نوشته شده توسط:محبوبه شریفی | ۰ دیدگاه

ما زیر این سایه های رفته مانده ایم

و بزرگ شدن یاس ها را نگریستیم

او رفت و ما را در میان

انبوهی از خاطرات تنها گذاشت

و دیگر کسی

جز من                     

از بود و نبود خاطرات باخبر نیست

جای یاس ها، عطر یاس را در دل

زنده نگه می دارم

تا هنگامی که یاس خشکید

بوی یاس یادآور عطر دل انگیز دست تو باشد

 

25/2/82

  1. هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...

    نوشتن دیدگاه